تبیین الگوی علّی فرسودگی شغلی کارکنان با مطالعه‌ای در یک سازمان نظامی با رویکرد دیمتل فازی

مقدمه: فرسودگی شغلی به عنوان یک حالت روان‌شناختی، به یکی از عوامل مهم در جهت کاهش کارآئی و بهره‌وری کارکنان تبدیل شده است که منجر به یک ناتوانی روانی در افراد می‌شود. در این میان عوامل متعددی بر فرسودگی شغلی تأثیرگذار و تأثیرپذیر از آن هستند که باید مورد بررسی قرار گیرند. براین اساس، مطالعه حاضر با هدف تبیین الگوی علّی فرسودگی شغلی کارکنان در یک سازمان نظامی انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال 1394 در یک سازمان نظامی انجام پذیرفت. جامعه ‌خبرگی این پژوهش، پانزده نفر از متخصصین و کارشناسان منابع انسانی شاغل یک سازمان نظامی در استان مازندران بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌های مقایسات زوجی استفاده و به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از تکنیک‌های قدرتمند آماری (دیمتل فازی) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تکنیک دیمتل فازی برای رتبه‌بندی اهمیت متغیرها بر اساس مقادیر  نشان داد که اعتماد سازمانی (064/9)، مهم‌ترین و فرهنگ سازمانی (751/7) کم‌اهمیت‌ترین متغیر، و از طرفی نیز رتبه‌بندی تأثیرگذاری متغیرها بر اساس مقادیر  حاکی از آن بود که متغیرهای اخلاق اسلامی (732/0) تأثیرگذارترین، و فرسودگی شغلی (922/0-) تأثیرپذیرترین متغیر بود. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیرگذاری علّی متغیرهای مورد مطالعه بر فرسودگی شغلی کارکنان، مدیران سازمان می‌توانند با تمرکز و بهبود وضعیت متغیرهای تحقیق، وضعیت فرسودگی شغلی موجود در کارکنان را تا حد زیادی بهبود بخشند تا در مسیر دست‌یابی به اهداف سازمانی گامی بلندی بردارند.